Bio-inkten vormen de sleutel voor 3D-printen van menselijk weefsel
Xpect-INX, een UGent spin-off project, biedt onderzoekers, clinici en industrie unieke materialen of ‘bio-inkten’ om cellen, weefsels, en mogelijk zelfs volledige organen 3D te printen.
Vlaanderen pioniert al jarenlang op het vlak van 3D-printtechnologie met toepassingen in de ruimtevaart, mode en architectuur.
Door het gebrek aan materialen die de structuur en functie van biologische weefsels kunnen nabootsen, bleven de mogelijkheden in de medische sector beperkt tot het 3D-printen van medische apparaten of anatomische modellen. Dankzij de innovatieve materialen die aan de UGent ontwikkeld zijn, kan nu ook menselijk weefsel geprint worden.
De toepassingen van deze ‘bio-inkten’ zijn legio. Dit kan gaan van het omzetten van de 2D-celculturen in petrischalen naar meer realistische 3D-culturen, het herstellen of vervangen van beschadigde cellen of weefsels door ziekte of letsel tot het kweken van ‘mini organen-op-chip’ voor het screenen van nieuwe geneesmiddelen.
Waar vandaag ingrepen als een borstreconstructie, het vervangen van een hartklep of een meniscus vaak gepaard gaan met de nodige complicaties, zouden de combinatie van 3D-printen met deze bio-inkten een duurzamere en patiëntspecifieke oplossing bieden. Zo kan het beschadigde weefsel vervangen worden door nieuw, lichaamseigen weefsel, net zoals bij een defect aan een auto. Op langere termijn zou zelfs het printen van volledige organen mogelijk moeten zijn om het tekort aan donororganen op te lossen.
Vlaanderen pioniert al jarenlang op het vlak van 3D-printtechnologie met toepassingen in de ruimtevaart, mode en architectuur.
Door het gebrek aan materialen die de structuur en functie van biologische weefsels kunnen nabootsen, bleven de mogelijkheden in de medische sector beperkt tot het 3D-printen van medische apparaten of anatomische modellen. Dankzij de innovatieve materialen die aan de UGent ontwikkeld zijn, kan nu ook menselijk weefsel geprint worden.
De toepassingen van deze ‘bio-inkten’ zijn legio. Dit kan gaan van het omzetten van de 2D-celculturen in petrischalen naar meer realistische 3D-culturen, het herstellen of vervangen van beschadigde cellen of weefsels door ziekte of letsel tot het kweken van ‘mini organen-op-chip’ voor het screenen van nieuwe geneesmiddelen.
Waar vandaag ingrepen als een borstreconstructie, het vervangen van een hartklep of een meniscus vaak gepaard gaan met de nodige complicaties, zouden de combinatie van 3D-printen met deze bio-inkten een duurzamere en patiëntspecifieke oplossing bieden. Zo kan het beschadigde weefsel vervangen worden door nieuw, lichaamseigen weefsel, net zoals bij een defect aan een auto. Op langere termijn zou zelfs het printen van volledige organen mogelijk moeten zijn om het tekort aan donororganen op te lossen.
Geen opmerkingen: